Een paar weken geleden, op 2 oktober, meldde De Volkskrant dat de nieuwe Wet verplichte geestelijke gezondheidszorg (Wvggz) het mogelijk maakt om vrouwen met zware psychiatrische problemen te verplichten anticonceptiemiddelen te gebruiken. Voorheen was dat niet mogelijk, maar volgens de nieuwe wet is het verplicht toedienen van medicatie nu ook toegestaan. Dat is kennelijk het geitepaadje naar verplichte anticonceptie. Let wel, deze vorm van verplichte anticonceptie is slechts op een beperkte groep mensen van toepassing. Verwaarlozing, geestelijke en/of lichamelijke mishandeling, zelfs het vermoorden van je eigen kinderen zijn niet zonder meer voldoende voor het kunnen toepassen van verplichte anticonceptie. In dit soort gevallen zou ik verplichte anticonceptie in het strafrecht willen opnemen, maar dat is duidelijk nog een brug te ver.

Rosanne Hertzberger
Bron: commons.wikimedia.org

Nadat dit bericht in de krant was verschenen, klommen columnisten van De Volkskrant en de NRC in de pen om zich tegen verplichte anticonceptie uit te spreken. Over de column van Harriet Duurvoort in De Volkskrant van 7 oktober hebben we het al gehad. Zij bespreekt de lotgevallen van vrouwen (door haar “meiden” genoemd) die typisch niet onder de criteria van de Wvggz zouden vallen. Een verkeerde interpretatie van de wet, zullen we maar zeggen. Daarna verscheen op 9 oktober de column van microbioloog Rosanne Hertzberger in de NRC. Ze haalt de Toeslagenaffaire erbij om te ‘bewijzen’ dat verplichte anticonceptie tot rampen moet leiden. Verder staat deze column vol met valse suggesties en oneerlijke, ja zelfs ongepaste vergelijkingen. Bovendien laat ze voor een microbioloog wel belangrijke informatie weg. Dit gaan we haar niet vergeven. Hier is geen sprake van een verkeerde interpretatie, maar van misleiding.

Niemand durft aan de zaadjes van de man te komen

Laten we eerst eens bekijken hoe Hertzberger informatie weglaat. Ze schrijft: “Bij ‘verplichte anticonceptie’ gaat het altijd om de moeder. Hoe psychiatrisch ziek, gewelddadig of verslaafd vader ook is, hoeveel van zijn kinderen in een pleeggezin wonen, van de zaadjes blijf je af.”  Het klopt dat het nooit om mannen, maar altijd om vrouwen gaat. Maar bij die discriminatie van vrouwen in dit verband kun je wel direct een ‘biologische’ kanttekening maken. Bij vrouwen is tijdelijke anticonceptie mogelijk, bij mannen is dat nog in ontwikkeling.

Zaadcel bij eicel
Bron: commons.wikimedia.org

Met andere woorden, bij de huidige stand van de techniek is anticonceptie voor de man onomkeerbaar (ofte wel permanente sterilisatie), maar bij vrouwen niet. Er zijn wel gels in ontwikkeling die tot omkeerbare anticonceptie voor de man zouden kunnen leiden (zie bijvoorbeeld hier), maar de effectiviteit daarvan is nog niet bewezen. Microbioloog Hertzberger zou dit toch moeten weten en het mee moeten nemen in haar betoog over de ongelijkheid van mannen en vrouwen, maar ze zegt er niets over.  Overigens, of het nu om een man of om een vrouw gaat, bij dwangopname lijkt me de mogelijkheid tot voortplanting hoe dan ook behoorlijk af te nemen, maar 100% zekerheid is daar inderdaad niet. 

Hertzberger vindt De Jonge te veel “dwingend prikken” ….

Hertzberger blijkt weinig vertrouwen te hebben in minister Hugo de Jonge (Volksgezondheid, CDA). Hij heeft immers “een bijzonder innige band met dwingend prikken”. Dat blijkt, want hij steunde het project ‘Nu Niet Zwanger’ (NNZ).

NNZ is een nationaal programma, dat als een follow-up van een project in Tilburg is gestart. In dat project kregen koppels en/of alleenstaande vrouwen voor wie het inderdaad beter zou zijn als ze geen (extra) kinderen zouden krijgen/nemen voorlichting en advies over anticonceptie. Het ging om mensen met drugsverslaving, geldproblemen etc.

… maar haalt dwang en advies door elkaar

Hertzberger geeft niet de resultaten van dat project. Het blijkt namelijk zeer effectief te zijn, zo’n 80% van de mensen die zijn geadviseerd, stellen het krijgen van kinderen uit, zie hier. In het beste geval moet er voor voorlichting aan een koppel/alleenstaande vrouw een bedrag van 400 euro worden neergelegd, terwijl de opbrengst in de vorm van lagere kosten van de jeugdzorg ruim 55.000 euro per jaar bedraagt.

Het is behoorlijk misleidend, om niet te zeggen onbehoorlijk van Hertzberg om adviezen die bij het programma NNZ worden gegeven te koppelen aan “dwingend prikken”. Bij NNZ is er geen enkele sprake van dwang, het gaat eenvoudigweg om een heel andere groep mensen dan bij dwangopname volgens de Wvggz.

Verplichte anticonceptie kan niet want niemand functioneert

Dan de verplichte anticonceptie. De positieve effecten daarvan op kinderen, die niet geboren worden, is evident, zie hier. Maar dat is voor Hertzberger geen enkele overweging. Alle instellingen en/of personen die een rol spelen bij verplichte anticonceptie, functioneren volgens Hertzberger niet naar behoren. Het gaat om de rechtspraak, de geestelijke gezondheidszorg en de jeugdzorg. Aangezien deze niet goed functioneren behoren zij, zo is haar suggestie, ook niet het recht te krijgen zich uit te spreken over verplichte anticonceptie bij vrouwen. Ze is zelfs in staat de Toeslagenaffaire erbij te betrekken. Daar passen heel veel opmerkingen bij.

Ten eerste, als psychiaters niet meer te vertrouwen en/of incompetent zijn, zou geen enkel advies tot dwangopname meer kunnen worden opgevolgd. Incompetente psychiaters kun je immers niet serieus nemen. Wat er kan gebeuren met mensen met zware psychiatrische problemen die niet worden opgenomen, zagen we bij Bart van Urk. Zijn familie heeft diverse malen instanties gewaarschuwd voor het gevaar dat zijn impulsieve en onvoorspelbare gedrag kon inhouden. Die waarschuwing werd echter niet serieus genomen door de instanties (waaronder psychiaters en rechters). Er werd niet overgegaan tot dwangopname en Bart van Urk kon zo Els Borst en zijn eigen zuster vermoorden.

Verplichte anticonceptie kan niet want rechters kiezen de kant van de staat

Ten tweede, rechters hebben volgens Herzberger de verkeerde kant gekozen in de Toeslagenaffaire. Zij kozen de kant van de Staat en niet van de ouders. Dan zullen zij bij verplichte anticonceptie ook wel weer de verkeerde kant kiezen, zo suggereert Hertzberger.

Dat is, gegeven de functie van de rechter in een democratie een rare uitspraak. Rechters zijn in een democratie per definitie onafhankelijk en neutraal en kiezen geen enkele kant. Rechters laten zich in beginsel leiden door de wet en die wet wordt gemaakt door het Parlement. Nu is die Toeslagenwet door het Parlement, Pieter Omtzigt (PO) voorop, zeer ingewikkeld gemaakt, zodat die nauwelijks uitvoerbaar is/was. Dit hebben wij eerder besproken Wij zagen dat het Parlement, met weer PO voorop, in 2013 van fraudebestrijding de hoogste prioriteit gemaakt.

Hertzberger ziet niet dat de Toeslagenwet niet deugde

De Toeslagenenvelop
Bron: nl.wikipedia.org

Aangezien de wet eerst ingewikkeld was gemaakt door het Parlement (PO voorop), was de kans groot dat ouders bij het invullen van de formulieren fouten maakten en dus van fraude konden worden beschuldigd. Er kwamen veel beschuldigingen van fraude, want fraudebestrijding was een prioriteit van het Parlement (PO voorop). Sommige ouders pleegden waarschijnlijk echt fraude. Maar, omdat de scheidslijn tussen fouten en fraude door de onduidelijkheid van de wet superdun was, was het in veel gevallen achteraf niet meer vast te stellen of hier sprake was van fouten of van fraude.

Wat konden rechters anders doen dan de wetgever (PO voorop) die op dat moment fraude te vuur en te zwaard wilde bevechten, te volgen? Het verbaast mij daarom zeer dat sommige leden van de rechterlijke macht achteraf spijt hadden over hun interpretatie van de wet.

Hertzberger: jeugdzorg plaatst kinderen zonder reden uit huis

Dan, tenslotte de jeugdzorg. Hertzberger heeft daar ook weinig vertrouwen in. Ze schrijft: “(…) eerdere uithuisplaatsingen van kinderen zijn een belangrijke aanwijzing voor de rechter dat het dit keer wel weer mis zal gaan en het dus een goed idee is om moeder onvruchtbaar te maken.” Die uithuisplaatsingen zijn echter: “(…)  op basis van slecht gefundeerde rapportages, tunnelvisie, verdachtmakingen en een halsstarrige, onzorgvuldige jeugdzorg die niet aan voortschrijdend inzicht doet.”

Mijn vertrouwen in de jeugdzorg is ook niet erg hoog. Maar dan is verplichte anticonceptie toch juist een goed idee, want dat voorkomt dat kinderen van ouders/vrouwen die bewezen hebben hun kinderen niet te kunnen opvoeden, geboren worden en in het circuit van de jeugdzorg terechtkomen.  En nogmaals, van die groep ouders/vrouwen die hun kinderen verwaarlozen, geestelijk en/of lichamelijk mishandelen of zelfs vermoorden, is er slechts een beperkte groep waar verplichte anticonceptie op grond van de Wvggz kan worden toegepast. Er kunnen nog genoeg kinderen op de wereld worden gezet waarvan het bij voorbaat zeker is dat die kinderen een gemankeerd leven tegemoet gaan. Gelukkig maar voor de tegenstanders van verplichte anticonceptie.

Conclusie

De column van Rosanne Hertzberger over verplichte anticonceptie is een giftig mengsel van verdachtmakingen, misleidende informatie en onbehoorlijke vergelijkingen. Het zal, naar ik aanneem en hoop, serieuze parlementariërs er niet toe aanzetten verplichte medicatie uit de Wvggz te halen. Rosanne Hertzberger verdient het wel opgenomen te worden in de categorie van ‘beste slechte mensen’. 


0 reacties

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.