De politieke partij van Thierry Baudet heet Forum voor D., afgekort FvD. Waar de D. voor staat is mij niet echter meer zo duidelijk. De website van de partij zegt meer ruimte te willen bieden voor volksinitiatieven en bindende referenda. Dat zijn dus vormen van directe democratie.

Zes jaar geleden vond Baudet dat Nederland per referendum het associatieverdrag van de EU met Oekraïne moest afkeuren. Een van de redenen was dat zo’n associatieverdrag Nederland van Rusland zou vervreemden. Rusland wilde namelijk niet dat Oekraïne onder de invloedssfeer van de EU zou komen. Maar waarom wil FvD rekening houden met de gevoelens van president Vladimir Poetin? Poetin is een alleenheerser die geen enkele ruimte geeft aan “volksinitiatieven en bindende referenda”. Staat de D. in FvD toch voor Dictatuur?

Baudet wil vriend zijn van moorddadige regimes

Toen het referendum over het associatieverdrag met Oekraïne werd gehouden, was het Russische leger de Syrische bevolking al volop aan het uitmoorden. Dat gebeurde, uiteraard, in eendrachtige samenwerking met de Syrische dictator al-Assad. Poetin had de Krim (met instemming van Maarten ‘slimste mens’ van Rossem) al geannexeerd. Verder was hij het land aan het ondermijnen via de steun aan de afscheidingsbeweging in het oosten van Oekraïne. Dankzij Russische hulp konden leden van deze afscheidingsbeweging het neerhalen van de MH17 als onbetwist dieptepunt op hun conto schrijven.

Hoe wist Baudet zeker dat als we tegemoetkomen aan de verlangens van Poetin, dat niet zou uitdraaien op een soort peace for our time verdrag? Waarom zou Poetin dan opeens wel stoppen met zijn machtspolitiek? Ik dacht, maar er waren zeker vele anderen die ook dachten dat Rusland niet te stoppen zou zijn. Of Oekraïne los van de westerse wereld zou blijven, of niet.

Thierry Baudet heeft liever dictator Viktor Yanukovich  

Protest tegen Yanukovich in 2014
Bron: commons.wikimedia.orge

Inmiddels is Rusland al lang en breed Oekraïne binnengevallen. En nu komt Thierry Baudet met het argument dat Oekraïne geen democratie is. Het land is een corrupte staat die door de CIA wordt bestuurd. Zou hij daarmee willen zeggen dat het beter af was onder Viktor Yanukovich?

Deze Yanukovichh was vriend van Rusland en werd na een langjarige politieke carrière in 2010 uiteindelijk president. Hij ontvluchtte in 2014 het land nadat er een massaal volksprotest tegen hem was uitgebroken. Anders dan zijn collega Aleksandr Grigorjevitsj Loekasjenko, dictator van Wit-Rusland sinds 20 juli 1994, deed Yanukovich geen beroep op Poetin om hem in het zadel te houden. Waarschijnlijk had Poetin dat wel met groot plezier gedaan.

Over de wandaden van Yanukovich is heel wat bekend, behalve dan aan Thierry Baudet, die kennelijk heimwee heeft naar de tijd dat Yanukovich het land leidde. Oliver Bullough in zijn onvolprezen boek Moneyland heeft daar uiterst humoristische stukken over geschreven (als het niet zo droevig zou zijn).

Hoe Viktor Yanukovich als een maffiabaas baadde in weelde

Laten we beginnen met de paleizen op het landgoed Mezhyhirya dat Yanukovich na zijn vlucht achterliet. Het landgoed was zo groot dat het alleen voor geïnteresseerde bezoekers met een zeer lange adem te bezichtigen was. Het aantal kostbaarheden was ontelbaar.

Er bevond zich bijvoorbeeld een kopie van de Apostol. Dat is het eerste boek dat in Oekraïne was gedrukt, en waarvan misschien slechts 100 kopieën nog bestaan. Het bleek een geschenk van het ministerie van financiën te zijn. Waarom had het ministerie dit gegeven, vraagt Bullough zich af (blz. 5). Waarom gaf het ministerie sowieso geschenken aan de president? Wie betaalde de rekening?

In een van de vele gebouwen in een bos vlakbij de rivier de Dnjepr pleegde Yanukovich zich terug te trekken met nieuwe vriendinnen als hij zich wilde ontspannen. Het gebouw telde negen televisietoestellen en twee daarvan waren precies tegenover een toilet, zodat de president tijdens toiletbezoek gewoon televisie kon blijven kijken. Bullough schrijft: “terwijl burgers van Oekraïne jong stierven en hard werkten voor minimumlonen, terwijl de wegen van Oekraïne aan het degenereren waren en de bestuurders het land leegroofden, zorgde de president ervoor dat zijn trage stoelgang zijn televisiegenot niet in de weg zat.” (blz. 6/7)

Het bewind van Yanukovich was het bewind van een maffiabaas. Als er ergens in het land bedrijven succes hadden, werden er politieagenten op afgestuurd om die bedrijven af te persen. Die bedrijven konden proberen bezwaar te maken bij een rechter, maar dat maakte de zaak voor hen alleen maar erger. De 18.500 rechters van het land spraken recht zoals maffiabaas Yanukovich dat beval. Als een bedrijf bezwaar maakte tegen het handelen van de maffia, zouden ze binnen de kortste keren van misdaden beschuldigd worden. Schuldig of niet schuldig, ze zouden zeker worden veroordeeld.

Corruptie was overal en dus ook in de gezondheidszorg

Corruptie was een erfenis van de Sovjettijd. Het was overal, ook in de gezondheidszorg. Na de val van de Sovjet-Unie werd in Oekraïne marktwerking ingevoerd. De ziekenhuizen bleven van de overheid, maar de medici werden ondernemers. Hoewel officieel gezondheidszorg gratis was, konden patiënten alleen op een behandeling rekenen als zij de medici betaalden.

Niet alleen medici, maar ook ministers en hoge ambtenaren die zich met gezondheidszorg bezighielden, waren deel van het systeem dat niet op zorg, maar op het corrumperen van de zorg was gericht. Patiënten konden daarom ook nergens klagen over corruptie door medici, want iedereen zat in het complot. Er werd bijvoorbeeld drie keer zoveel als nodig betaald voor HIV-medicijnen.

Wie niet corrupt was, moest toch aan corruptie meedoen

Niet alle dokters waren corrupt als ze geld van patiënten aannamen. Vanuit de overheid ging er te weinig geld naar de zorg. Overheidsfunctionarissen en ministers staken een groot deel van het zorgbudget immers in hun eigen zak. Er bleef daardoor geen budget over voor noodzakelijke medische apparatuur. Alleen als patiënten betaalden, konden doktoren een potje voor medische apparatuur opbouwen. Die apparatuur moest dan wel weer ver boven de marktwaarde worden gekocht. Corruptie verdwijnt namelijk niet als een aantal niet-corrupte dokters wel zorg wilden leveren. Goedwillende dokters waren dus alsnog gedwongen mee te doen aan het corrupte systeem.

Bron: bol.com

De meest wanhopige leden van de maatschappij, namelijk de patiënten die urgent zorg nodig hadden, betaalden uiteindelijk voor het smeergeld dat in vele zakken verdween. Dit schrijft Bullough in hoofdstuk 7 van zijn boek dat de toepasselijke titel “Kanker” kreeg.

Corruptie gedraagt zich als een kankergezwel dat zich in alle lagen van de maatschappij nestelt, maar waarvan vooral de elite kleptocraten profiteren. Politici als Yanukovich, bestuurders die zich met de inkoop bezighielden en, natuurlijk, de medische industrie vulden hun zakken met het geld dat door patiënten was opgebracht.

Corruptie verdwijnt niet direct na de invoering van democratie

Als dan de maffiabaas, in dit geval Yanukovich, wordt verjaagd, zal dan corruptie vanzelf verdwijnen, zoals Thierry Baudet schijnt te veronderstellen? Uiteraard niet, als corruptie zo wijdverbreid is, is dat moeilijk uit te roeien. Bullough beschrijft de lotgevallen van de minister van volksgezondheid, die vlak na de val van Yanukovich werd aangesteld. Deze minister wilde een transparant zorgsysteem met een deugdelijke ziektekostenverzekering waarbij misbruik van fondsen niet langer mogelijk zou zijn. Hij had daarbij echter de hulp nodig van mensen die geprofiteerd hadden van het oude corrupte systeem. Het bleek niet te werken. De minister moest al na een maand of acht het veld ruimen, waarna oude kleptocraten weer allerlei aanbestedingen bleken te winnen.

Geld perverteert alles. Bullough beschrijft hoe hij in Oekraïne betrokken was bij een film over een meisje met hemofilie. Het meisje kon in het gezondheidszorgsysteem van Oekraïne door de alomtegenwoordige corruptie niet geholpen worden. In de film speelde een zekere Mykola Zlochevesky, een rijke zakenman en minister onder Yanukovich, een rol. De film werd nooit vertoond. Zlochevesky kwam namelijk met dure advocaten aanzetten die dreigden met een proces om smaad en laster. Dat toont aan hoe moeilijk het moet zijn om rijk geworden oplichters en dieven uit een voormalig maffialand waarvan de maffiabaas is verdreven, te verdrijven (overigens gebruiken Nederlandse zorgaanbieders met een luchtje ook dure en bekende advocaten om onwelgevallige berichten in de kiem te smoren, zoals ik zelf mocht ondervinden).  

Is Baudet naïef of zelf een gewetenloze schurk?

Het maffiasysteem in Oekraïne was een erfenis uit het oude Sovjettijdperk, net als Poetin dat eigenlijk ook is. Zou Baudet verwachten dat als Poetin Oekraïne in zijn macht heeft en de democratie daar – wellicht definitief – is verdwenen, de corruptie ook weg zal zijn?

Wat de gedachten van Baudet betreft, kunnen we twee mogelijkheden noemen. Ten eerste, hij denkt dat Poetin-Sovjetstijl van regeren inderdaad democratisch is. Dan is het maar te hopen dat zijn partij Forum voor Democratie nooit de meerderheid krijgt in Nederland.  

Ten tweede, natuurlijk weet hij dat Poetin een gewetenloze schurk is die alleen maar in macht is geïnteresseerd. Maar dat is Baudet zelf ook. Ook dan moeten we hopen dat Forum voor Democratie een marginale partij blijft en nooit de meerderheid krijgt.

 


0 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.