Gaan we Kees van der Staaij ook cancelen?

Cancelcultuur

Maak ik onderdeel uit van de cancelcultuur als ik meld dat Kees van der Staaij geen premier mag worden? Hij wil zich namelijk niet houden aan artikel 1 van de Grondwet dat discriminatie verbiedt. Dus geen premier.

Caroline van der Plas heeft het hier op de radio over de jacht op smetjes. We gaan als iemand gevraagd wordt voor een publieke functie direct op zoek of die man of vrouw niet een smetje heeft. En zo’n smetje, zo suggereert zij, wordt dan al gauw opgeblazen tot een doodzonde. Dat was bij Ronald Plasterk zeker zo, want zij vond hem zeer geschikt als premier, ondanks al zijn zonden die wij hier hebben beschreven.  

Het schijnt dat vooral ‘rechts’ – whatever that may be – zich kwaad maakt over de gewoonte van ‘links’ om rechtse personen in een ongunstig daglicht te zetten. Dat lees ik tenminste in mijn linkse krant. Daar wordt gemeld dat na de aftocht van Plasterk als mogelijk premier er vanuit rechts een “stortvloed aan vinnige verwijten, grove scheldpartijen en verkapte dreigementen” over “anti-democratisch deuglinks” werd uitgestort. Links had immers kwaad gesproken over Plasterk “zonder bewijs of veroordeling” (op. cit. Van Caroline van der Plas).

Links ziet inderdaad deug-nieten

Nu heb ik zelf ook wel de ervaring dat ondanks de overweldigende aanwijzingen dat Plasterk niet erg deugde (verkocht zich aan de EU-elite om politiek gewin, pleegde vrijwel zeker wetenschappelijke fraude, de patentenkwestie) rechts dat niet wilde horen.

Aan de andere kant in mijn linkse krant ben ik gestopt met het lezen van de columnisten. Het werd te voorspelbaar. De beoogde coalitie met “radicaal-rechts” in het centrum van de macht zou een sluipmoord op de rechtsstaat willen plegen, vol vreemdelingenhaat zitten, onafhankelijke nieuwsgaring de nek om willen draaien, enz. enz. Ik zou eigenlijk liever mijn krant willen ontvangen zonder de meningen van al die columnisten die allemaal hetzelfde beweren.

Geert Wilders deugt bovenal niet volgens de dames en heren columnisten, want hij wil de Grondwet niet in ere houden, hij vindt het parlement nep en gaat de democratie in ons land uitschakelen (want kijk maar, hij is bevriend met Viktor Orbán). Ik heb het een en ander uitgezocht en ben niet overtuigd dat deze beschuldigingen hout snijden.   

Weet Geert Wilders wel wie hij voorstelt?

Maar het moet wel gezegd dat hij geen gelukkige hand heeft bij de keuze van personen. Eerst was daar Gom van Strien, in wiens huis de FIOD inmiddels is binnen gevallen. Vervolgens was daar Plasterk die ook niet altijd erg ethisch handelde (zie hierboven).

Nu waart de suggestie rond dat Kees van der Staaij wel eens de beoogde premier is. God beware ons dat dit waar is, want ook Kees van der Staaij is niet zonder zonden. Natuurlijk is er niemand zonder zonden. Wij zijn zelf ook niet smetvrij. Dus mogen we dan over anderen zomaar de banvloek uitvaardigen? Zeker: we mogen pas de eerste steen werpen als we zelf zonder zonden zijn. Ikzelf kan overigens met de hand op mijn hart verklaren dat ik nooit homoseksualiteit een zonde of een ziekte heb genoemd. Van der Staaij heeft dat met zekerheid wel beweerd.

De goede mens Van der Staaij

Waarmee we dus bij Van der Staaij zijn aanbeland. En, laten we eerst maar eens met zijn goede dingen beginnen. Hij heeft zich als politicus beijverd voor de bescherming van gezinnen en het voorkomen van echtscheidingen. Echtscheidingen leiden, als er (kleine) kinderen in het geding zijn, tot een heel spoor van gedeukte jonge levens en daarmee tot gebruik van jeugdzorg. Het is daarom in het (financiële) belang van de overheid om echtscheidingen zoveel als mogelijk is te voorkomen.

Vreemdgaan is een belangrijke – hoewel niet de belangrijkste – reden voor een echtscheiding. De overheid zou daarom organisaties die vreemdgaan propageren moeten verbieden. Een zo’n organisatie wordt gevormd door de dating-site Second Love die “gelukkig getrouwde mensen” uitnodigt eens uit “de sleur” te komen door een “spannend avontuur”. Dat is de overheid op kosten jagen door echtscheidingen te veroorzaken via het aanmoedigen van overspel.

Kees van der Staaij (SGP) vond dat ook en hij stelde er in 2013 vragen in de Tweede Kamer over, maar de toen verantwoordelijke bewindsman (Martin van Rijn, PvdA) vond dat de overheid zich niet met privérelaties mag bemoeien. Curieus? Welnee, want Van Rijn was toen net bezig de kosten van de jeugdzorg over te hevelen naar gemeenten. Het Rijk zou dus ook geen enkele schade meer kunnen oplopen door de echtscheidingen die door Second Love zouden worden veroorzaakt.

Maar Van der Staaij had in ieder geval geprobeerd de ontwrichting van gezinnen door onethische websites een halt toe te roepen.

Van der Staaij als slecht mens

Maar toen bleek zo’n vijf jaar later dat Van der Staaij de zogeheten Nashville-verklaring had ondertekend. Dit is een door orthodoxe christenen opgesteld manifest over het huwelijk. Het huwelijk, zo zegt de verklaring, is niet voor homoseksuelen. Homohuwelijken mag niet van God. Er wordt zelfs vermeld dat homoseksualiteit een ziekte is waarvan je kunt genezen.

Het hinderde Van der Staaij kennelijk niet dat zijn houding tegenover homoseksuelen tot weer andere gedeukte levens leidt, namelijk van de homoseksuelen zelf. Homoseksuelen moeten kennelijk hun geaardheid voor iedereen verborgen houden, want die geaardheid is in strijd met “Gods heilige bedoelingen”.

Van der Staaij gaat hiermee overduidelijk in tegen artikel 1 van de Grondwet dat immers zegt:

“Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht, handicap, seksuele gerichtheid of op welke grond dan ook, is niet toegestaan”.

Bron: rijksoverheid.nl

Maar homoseksuelen hebben, als het aan Van der Staaij ligt, minder rechten dan heteroseksuelen. Ik heb al eerder beschreven waarom Van der Staaij vond dat hij opvattingen mocht hebben die in strijd zijn met de Grondwet. Hij vond het een kwestie van vrijheid van meningsuiting. Het is hem kennelijk niet kwalijk genomen door zijn collega-Kamerleden, hij werd door hen zelfs het staatsrechtelijk geweten van de Kamer genoemd.

Ik vond het echter gewetenloos van Van der Staaij om 6 procent van de bevolking het recht te willen ontzeggen dat 94 procent van de bevolking wel heeft. Het recht namelijk om trouw te zweren aan iemand met wie je het leven wil delen. Laten we hopen – of bidden – dat Geert Wilders niet op het idee komt om Kees van der Staaij als premier voor te dragen bij zijn collega’s.